Di-yorum

Şimdi baktım pencereden,

Dışarıda güneşin kolları sarmış ortalığı büsbütün.

Bütün sıcaklığıyla sarıyor ağaçları,

Çicekleri, dağları, tepeleri evleri...

Bizim eve de uzatıyor kollarından birini!

Pencereden ılık-ılık vuruyor yüzüme sıcaklığı!

Şöyle böyle derken düşüncelere bırakıyor beni.

Yaşamak ve ölmek diyorum!

Ne çok anlam gizli içinde bu iki kelimenin.

Bir yaşamın sonunda ölüme götüren hayat.

Bir hayatın sonunda yeniden varolan bir yaşam.

Ne usül, ne zaman yetmiyor, bunu anlamaya...

Uzatıyorum biraz daha düşüncelerimi. Yürüyen insanları, işle güçle meşkul olan insanları görüyorum.

Herkes bir yerlerde yaşıyor bu yaşamı diyorum.

Ben burdayım, siz ordasınız, o başka bir yerde ama beraber aynı yerdeyiz.

Ortak yaşıyoruz bu hayatları.

Tıpkı güneşin bütün dünyayı sıcaklığı ile  sardığı gibi;

Bizlerde aynı dünyada sarıyor, kolluyoruz birbirimizi!

Öyleyse niye kirletiyoruz bu dünyayı..

Hergün güneş bizim için doğmuyor mu?

Her gece ay bizim için aydınlatmıyor mu?

Her yağmur yüreğimizin orta yerine bir göz yaşı misali düşmüyor mu?

Şöyle böyle derken düşüncelere bırakıyor beni.

Neydik ne olduk ne olacağız diyorum kendi kendime...

Diyorum ama susuyorum!!!