DALINDAN KOPAN YAPRAK

Geldi, çattı yine hazan mevsimi

Dökülüyordu yapraklar

Ağaçlardan,

Kimi soğuktan

Kimi yalnızlıktan

 

Hazan mevsimi

Benim için hüzün mevsimi diyor.

Dalından kopan yaprak.

O da gitti

Diğer dalından kopan yaprakların

Yanına.

 

Yalnız değildi şimdi

Kendi gibi

Ya soğuktan

Ya da yalnızlıktan kopan

Yapraklar vardı.

 

Dalından koptuğu ağaca sahip çıkan

Can veren

Toprağa kavuşacaktı.

 

Önce

Toprağa karışacaktı

Sonra

Ağacın köklerinden ağaca can verip

Baharı bekleyecekti

Yeniden yaprak olmak için.

 

Dalından kopan yaprak

Baharla

Yeniden doğacak

Yeniden hayat verecekti doğaya.

 

Ya başka yerlere giderse

Hoyratça esen bir rüzgârla,

 

“Üzülmem”

“Ben yine kavuşurum Toprak Anaya “diyordu

Dalından kopan yaprak.

 

YORUM EKLE