Yaşıyorum!

Yaşıyorum,

Yaşamanın ne demek olduğunu,

Nefes almanın nasıl olduğunu, düşünmenin hazzını

İçime sindire-sindire,

Bütün karanlıkları, uçurumları ayaklarımın altında eze-eze yaşıyorum.

Yaşamın o tatlı yüzünü, sıcak nefesini, umut veren huzurunu

İçimden; yüreğimin en ücra köşesine kadar, çeke-çeke yaşıyorum.

Kirpiklerimden, yanaklarıma süzülen yaşları unuta- unuta

Sessizliği ve ölümün soğuk yüzünü,

Geceleri üşüten ayazı ve

İçime akıttığım sırlı sızıları yaka-yaka yaşıyorum….

Velhasıl kelam sevdiğim seni senle yaşıyorum.

Seni sende bulduğum için yaşıyorum!

Yaşıyoruz !

Yaşam her şekilde güzel herkes için. Bazen katlanılması zor sancılarda bıraksa da yaşamaya değer her şey bulabiliyoruz hayatımızda. Bazen acı, bazen aşk, bazen öfke, bazen nefret sebep buluyor yaşantımıza.

Ama netice hep aynı kapıya çıkıyor bir yerlerde mutlaka. Mutlu, mutsuz- umutlu, umutsuz, da olsa hepimiz bir yerlerde, bir şekilde yaşıyoruz hayatlarımızı.

Bunca yaşanmışlığın ortasında bir şeyler düşüyor gönül kapımızın önüne. Yaşamın belki sıcak belki soğuk yüzüne katılıveriyor birden.

Daha çok değer, daha çok anlam buluyoruz yaşamda. O anlam ki, gönlünüzün fethine çoktan yelken açmış; yaşamınıza ortak olmak için sizi bekliyor. Her ne olursa olsun yaşamaya devam ediyoruz ve netice ne olursa olsun hayatımıza anlam katan bir değerde sürdürüyoruz yaşamlarımızı.

Öyle değil mi?