Unutmak ve unutmamak.

Unutmak insan için çok önemlidir. Eğer unutmaz isek yaşam çekilmez olur. Psikolojide tartışılan bir konu unutmak. İnsan yaşamında iyi ve kötü dediğimiz birçok olay yaşanır. İnsan beyni bu olaylardan kötü olanı çabuk unutmak iyi olanı da yeri ve zamanı geldiğinde hatırlamak üzere depolar. Aslında iyi ve kötü anılarda hafızada yer alır.

Yaşamda çekilen bir acının hatırlanması üç dört gün sürer. Sonra yavaş yavaş unutulmaya yüz tutar böyle olmasa yaşam insan için çekilmez olur. Ülkemiz de yakın zamanda yangın ve sel afetleri oldu. O selde elinden kayıp sel sularına karışan çocuğunun acısını çeken anneyi… O anne her gün “ben nasıl bırakırım elimden çocuğumu” diye feryat etse; ağlasa gözyaşlarına boğulsa, gözleri şişer açlıktan halsiz düşer. Düşünün bir kere. O anne için yaşam olur mu? Ya da yangında evini, hayvanlarını, bahçelerini bir ömür boyu yaptığı birikimlerin yanıp kül olmasını seyreden bir insanın acısını düşünün… O acı unutulmaz ise yaşam çekilmez olur.

İşte o acıları artık geride bırakma vakti gelmiştir. Unutmaya başlar insan… Her yıl bir kez anmaya başlar, böylece yaşam devam eder. Ölüm acıdır. Ölümü çabuk unutmak inancımızda Allah vergisidir. Yoksa o acıyla yaşamamız mümkün değil.

Bunun yanı sıra insan ve insanlık için önem arz eden tarihi günlerde vardır. Kötü durumda iken elinden tutan bir kara gün dostu ömür boyu unutulmamalıdır. Aynı şekilde milletimizi birbirine kenetleyen milli mücadele günleri de unutulmamalıdır. Malazgirt Meydan Savaşı, İstanbul’un Fethi, Çanakkale destanı ve Kurtuluş Mücadelesi… Bu kahramanlık destanlarını bize yazan Atalarımızla birlikte unutmamak esastır.

Birde not düşelim.

Allah hepimizi Alzheimer hastalığından korusun. Bu tür bir unutmayı yaşayanlara da Allah acil şifalar versin.

Sağlıcakla kalın.