BEN "KADINIM"

Artık hiç bir şey eskisi gibi değil
Bu nasıl kirleniştir ki, özgürce gülemiyorum
Cehalet ölümün kıyısına demir atmış
Saçlarımı okşayan baharın ellerinde soluyorum
....
Ümitlerimi çileden çıkartan eksiklik, içler acıtan!
Gözlerimde gökyüzünü gürleten kirleniş, pınarlarımı kurutan!
Ruhumda şimşekleri çaktıran yarımlık, yüreğimi susturan!
Kulağımı sağır eden insanlıktan utanıyorum
.....
Her an içimde deprem kopuyor,
"Suçlu", "azmettirici","tahrik" edenmiş gibi
Masumiyetimin yüzüne bir çentik daha atılırken.
Tek katilim, "cehalet".
......
Ruhum tekmelercesine darp ediliyor
Korunmasız bağırışlar, yapayalnız çırpınışlar
Şiddete, cinsel istismara maruz kalıyorum.
Yorgun, soluksuz, kendimi suçlu hissediyorum
......
Sahi, kaç kadını daha öldüreceksiniz?
Umutlarımızı, bir kefene sardınız mı?
Hiç yaşanmamış, yanılmamış gibi susup,
Bu toplumun omuzlarında uğurlanıyorum
Oysa ben "anayım", ben "kadınım"